Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza (Mt 22, 1-14)
– Przypowieść o zaproszonych na ucztę
Jezus w przypowieściach mówił do arcykapłanów i starszych ludu: «Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść.
Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: „Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę; woły i tuczne zwierzęta ubite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę!” Lecz oni zlekceważyli to i odeszli: jeden na swoje pole, drugi do swego kupiectwa, a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy, pozabijali.
Na to król uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić.
Wtedy rzekł swoim sługom: „Uczta weselna wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni. Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie”. Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala weselna zapełniła się biesiadnikami.
Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i zauważył tam człowieka nieubranego w strój weselny. Rzekł do niego: „Przyjacielu, jakże tu wszedłeś, nie mając stroju weselnego?” Lecz on oniemiał. Wtedy król rzekł sługom: „Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych».
Rozważanie
Przypowieść obrazuje etapy historii zbawienia. W pierwszym Żydzi odrzucają Bożą łaskę. Dlatego apostołowie idą z głosić Ewangelię do pogan, którzy ją przyjmuj a następnie dostąpują łaski Bożej.W Starym Testamencie zaproszenie na ucztę mesjańską do Izraelitów kierowali prorocy. Ponowił je Jezus. Lecz został odrzucony przez elitę społeczną i religijną swojego narodu. Pomomo odrzucenia Bóg realizuje plan zbawienia. Jeśli nie Zydzi, to poganie. Tak więc, sala zapełni się tymi, których Izraelici uważali za wykluczonych z uczestnictwa w królestwie. Przypowieść przypomina o potrzebie pozytywnego ustosunkowania się do misji Jezusa – przez wiarę – i o koniecznym wysiłku przygotowania się do uczty, tj. o osobistym wkładzie we własne zbawienie.
Samo wezwanie do królestwa nie jest bowiem gwarancją jego zdobycia. tzn nie wystarczy uznać, że Jezus jest Chrystusem i zapoznać się z Jego nauką. Ale trzeba dodać do uznania, spełnenie woli Bożą, którą On głosi. Tak więc, aby osiągnąć królestwo niebieskie, potrzeba Bożego zaproszenia, gdyz nikt nie może się sam zbawić oraz własnego, osobistwgo zaangażowania
Dodaj komentarz